birini sevmeyi istemek

sevmek zorla olan bi şey değildir. sevmeyi istemiyorken bile seviyorsan, gerçekten seviyorsun demektir.

zor değildir, bu isteme durumu uzun yalnızlıkta oluşur. ama zoraki birini sevmek ilerde çevrilemeyecek hasarlara yol açar.

istemiyorum ben birini sevmek falan. bir daha çekemem o acıları. bir daha gözümün önünde eriyip gitmesini izleyemem. bir daha son bir kez o mavi gözlerine bakıp çıkamam o hastanenin kapısından. bir daha sevemem birini. bir daha yapamam kendime bunları. çekemem bir daha bu acıları.

Sevgiyi tatmayan, yahut bünyesinde yeterince muhafaza edemeyen; sevginin uçuculuğunu da bilmeyen bir bireyin, hayatındaki her sokağın sevgisizliğine çıkması yahut sanki her şeyin sevgiyle geçeceğini düşündüğü için tüm umudunu ona bağlaması sonucuna giriştiği eylemdir. Zordur. Sevilenin pek sikinde olmaz da, seven sıçmıştır. Hayatın gerçekleriyle yüzleştiği ilk an, giriştiği aciz çabayı makbule mecbur olur ve siktir eder. Ne sevgisini, ne sevdiğini. Kendini. Sait Faik'in sözüyle, beyinin uzaya fırlatıp, kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanışını izlemek ister. Zararlıdır. Onur bırakmaz. Ki onursuz insan yaşayamaz. Yani yaşar da, onlar insan değil.

Birini tekrar gerçekten sevebilmeyi aşk duygusunu tekrar yaşamayı isterdim böyle içimin içime sığmamasını birine baktığımda ruhumun eriyip bedenime karıştığını hissetmek ama galiba hayatta bir kere güzel şeyler insanı buluyor

Genel anlamda imkansıza aşık bir tipim bu nedenle beni seven birini sevebilmeyi çok isterdim.

bu raddeye gelindiyse eğer çoktan kaybedilmiş, yeterince bırakılmış ve bazı şeylere olan inanç artık kalmamıştır. (bkz: bir kalbimiz vardı anasını siktiler )